Op deze pagina vind je verhalen van onze medewerkers. Situaties die indruk maakten en ervaringen die hun bijblijven. Het zijn de verhalen over impact, die je maakt als Jeugdzorgwerker. En nee, het werk is lang niet altijd makkelijk, maar met dit soort ervaringen weet je waar je het voor doet.
Arwin vertelt over een situatie die hem altijd is bijgebleven: ‘Ik kwam in contact met Charlene toen ze 16 jaar was. Ze kwam uit een gezin van 5 kinderen, arm, moeder stond er alleen voor, met ook nog psychiatrische problematiek. Vanwege serieuze dreiging uit het loverboycircuit zag ik geen andere uitweg dan Charlene gesloten te plaatsen. Voor haar eigen veiligheid. Geen makkelijke beslissing, dat is het overigens nooit in de jeugdzorg. Charlene was boos en opstandig, waardoor ons contact aanvankelijk moeizaam verliep. Ondanks de weerstand ben ik haar blijven bezoeken en heb ik geprobeerd haar het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor stond. Volhouden dus…, eerst korte bezoekjes, steeds wat langer, totdat Charlene me voorzichtig vertelde over haar droom: stewardess worden. Het voelde als keerpunt in ons contact en een lichtpuntje aan de horizon in haar situatie. Ik merkte dat mijn aanmoediging en ondersteuning haar de kracht gaf om stappen te zetten. Jaren later belde ze mij trots op om te vertellen dat ze was aangenomen bij een van de grootste luchtvaartmaatschappijen van Nederland.’
Simone vertelt over een ervaring die indruk op haar maakte: ‘Toen ik de voogdijplaatsing begeleidde van Manuel was hij nog maar 3 maanden oud. Moeder was nog maar 21 en verbleef in een daklozenopvang. Vader maakte deel uit van een crimineel netwerk. Na veel overleggen, pogingen tot veiligheidsafspraken was de situatie onhoudbaar en kwam Manuel terecht in het pleeggezin waar hij nog steeds verblijft. Het doet me goed te zien hoe Manuel zich ontwikkelt. Voor moeder blijft het moeilijk. Zij is nog steeds niet blij met de situatie, maar is desondanks nu oprecht dankbaar dat haar zoon de stabiliteit en veiligheid krijgt, die hij nodig heeft. Die dankbaarheid is waar ik het voor doe.’
Magda vertelt over een hereniging: ‘‘Mijn verhaal gaat over een 14-jarige voogdijpupil: Elise. Vanwege het overlijden van haar moeder en contactbreuk met haar vader woont ze al jaren in een gezinshuis, waar ik haar regelmatig bezoek. Tijdens haar jeugd kreeg Elise ingeprent dat vader en zijn familie niet zouden deugen, wat maakt dat Elise niets wil weten van pogingen tot contactherstel. Ze is overtuigd, stellig; dit is haar waarheid. Tóch blijkt, na vele gesprekken samen, dat ze wél een warme herinnering heeft aan haar grootouders. Het liet me niet los, dus besloot ik toch door te pakken en contact te zoeken. Het pakte verassend uit; grootouders bleken warme mensen met goede intenties. Het bezoek wat volgde verliep goed, blije grootouders en een enorme opsteker voor Elise… “ik heb toch een familie en ben nu ook benieuwd naar mijn vader.”
Wil je eens ervaren hoe het is om bij Partners voor Jeugd te werken? Meld je aan voor een meeloopdag en we nemen snel contact met je op.
Zorg jij dat zij in een veilige omgeving op kunnen groeien en dat ze gewoon kind kunnen zijn?